www.reiki.fora.pl

Mami

Na początek chciałbym przytoczyć tekst zawierający wskazówki Mistrza zen Hakuuna Yasutaniego dotyczące prawidłowej medytacji.
Wiele osób bowiem nie do końca wie jak się do tego zabrać. Siadają i... przechodzą męki. Umysł wariuje, a ciało - przez ból - postanawia przypomnieć swemu właścicielowi z jakich części się składa...

_____________________________________________________________________________________________

Pierwszym krokiem jest wybór spokojnego miejsca do siedzenia. Kilka centymetrów od ściany połóżcie niezbyt miękką matę, prostokątną lub kwadratową, o boku długości około dziewięćdziesięciu centymetrów, na niej zaś małą, owalną poduszkę o średnicy około trzydziestu centymetrów lub płaską, kwadratowa poduszkę złożoną na pół. Najlepiej jest, gdy nie wkłada się długich spodni ani skarpet, ponieważ przeszkadzają one w krzyżowaniu nóg i we właściwym ułożeniu stóp. Z wielu powodów najlepiej jest siedzieć w pełnym lotosie. Aby usiąść w takiej pozycji, prawą stopę kładzie się na lewym udzie, a lewą stopę na prawym udzie. Najważniejsze w tym szczególnym sposobie siedzenia jest to, iż przez ustanowienie szerokiej, solidnej podstawy, ze skrzyżowanymi nogami i kolanami dotykającymi maty, osiągacie absolutną stabilność. Przy ciele tak unieruchomionym myśli nie są pobudzane do aktywności przez ruchy fizyczne i umysł o wiele łatwiej uspokaja się.

Jeśli macie trudności z siedzeniem w postawie pełnego lotosu z powodu bólu, to siadajcie w półlotosie, co czyni się przez położenie lewej stopy na prawym udzie, a prawej pod udem lewym. Dla tych, którzy nie są przyzwyczajeni do siedzenia ze skrzyżowanymi nogami, nawet ta pozycja może być trudna do wytrzymania. Będziecie mieć prawdopodobnie trudności z dotykaniem obydwoma kolanami maty i będziecie musieli naciskać je raz po raz, dopóki jej nie dosięgną. Zarówno w pełnym lotosie, jak i w półlotosie można zakładać stopy odwrotnie, gdy nogi się zmęczą.

Dla tych, dla których obie tradycyjne postawy zazen okażą się w wielkim stopniu niewygodne, alternatywną pozycją jest tradycyjne, japońskie siedzenie na piętach i łydkach. Jeśli między piętami a pośladkami umieści się poduszkę, to można w tej postawie wytrwać przez dłuższy czas. Jeszcze lepiej, gdy klęcząc siedzi się okrakiem na twardej poduszce. Ta postawa ma te zaletę, że pozwala z łatwością utrzymać proste plecy. Jeśli jednak wszystkie te postawy okażą się zbyt bolesne, to możecie usiąść na krześle.

Następnym krokiem jest ułożenie prawej ręki na łonie, wnętrzem dłoni do góry i położenie lewej dłoni, również wnętrzem do góry , na wierzchu prawej. Lekko zetknijcie kciuki czubkami ze sobą, tak aby utworzył się spłaszczony okrąg, składający sie z kciuków i dłoni.

(...)

Gdy skzyżowaliście nogi, pochylcie się do przodu, aby wypchnąć posladki, a następnie powoli doprowadźcie ciało do pozycji wyprostowanej. Głowa powinna być trzymana prosto, uszy - gdy się parzy z boku - powinny sie znajdowac na jednej linii z ramionami, a czubek nosa - na jednej linii z pępkiem. Ciało od pasa wzwyż powinno być odciążone, wolne od napięcia czy skrępowania (środek cieżkości ciała-umysłu powinien znajdować się ok. 5cm poniżej pępka). Oczy miejcie otwarte, a usta zamknięte. Czubek języka niech lekko przylega do tylnej powierzchni górnych zębów. Zamykając oczy, możecie zapaść w stan otępienia i senności. Sppojrzenie powinno być skierowane w dół bez skupiania się na czymś szczególnym, lecz uwaga! nie wysuwajcie głowy do przodu. Doświadczenie wykazuje, że umysł jest najspokojniejszy, naijmniej zmęczony i napięty, gdy oczy są spuszczone właśnie w ten sposób.

Kręgosłup musi być wyprostowany przez cały czas. Jest to szczególnie ważne. Opadanie ciała nie tylko powoduje nacisk na organy wewnętrzne i zakłóca ich swobodne funkcjonowanie, lecz także może wywołać napięcia tego czy innego rodzaju, jeżeli kręgi naciskają na nerwy. Ponieważ ciało i umysł sa jednym, przeto każde zakłócenie funkcji fizjologicznych nieuchronnie wpływa na umysł, pozbawiając go jasności i skupienia, które sa konieczne do skutecznej koncentracji. Z czysto psychologicznego punktu widzenia sztywna postawa jest równie niepożądana co postawa niedbała, gdyz pierwsza wypływa z nieświadomej pychy, a druga z wewnętrznej słabości.Obie postawy zakorzenione są w ego i w jednakowym stopniu stanowią przeszkodę na drodze ku oświeceniu.

Uważajcie na to, by trzymać głowę prosto; jeśli przez dłuższy czas przechyla się ona do przodu, do tyłu albo na bok, tu może dojść do skurczu w karku.

Gdy przyjęliście już poprawną postawę, wtedy weźcie głęboki wdech, zatrzymajcie go na moment i wypuście powoli i spokojnie. Powtórzcie to dwa lub trzy razy, cały czas oddychając nosem. Potem oddychajcie naturalnie. Gdy nabierzecie wprawy, jeden głęboki oddech na początku wystarczy. Po nim nie próbujcie już manipulować oddechem, lecz oddychajcie naturalnie. Teraz przechylcie ciało najpierw w prawo, tak daleko jak się da, później w lewo, około siedmiu do ośmiu razy, zaczynając od szerokich łuków, a kończąc na małych, aż tułów naturalnie znajdzie środek.

Jesteście teraz gotowi do koncentracji umysłu. Istnieje wiele dobrych metod koncentracji, przekazanych przez naszych poprzedników w zen. Dla początkujacych najłatwiejsze jest liczenie wdechów i wydechów. Wartość tego szczególnego ćwiczenia leży w tym, że wyłączone zostaje wszelkie rozumowanie, a różnicujący umysł pozostaje w spoczynku. Fale naszych myśli zostają wygładzone i stopniowo osiąga się skupienie umysłu na jednym punkcie. Zaczynamy od liczenia wdechów i wydechów. Gdy wdychacie koncentrujcie się na "raz", gdy wydychacie - na "dwa", i tak dalej, aż do dziesięciu. Wówczas wróćcie do "raz" i znów liczcie do dziesięciu. Jeżeli stracicie orientację w liczeniu, wróćcie do "raz". To proste.

(...)

Musicie zdać sobie sprawę, że bez względu na to, jak intensywnie będziecie liczyć oddechy, nadal będziecie dostrzegać to, co jest na linii wzroku, ponieważ wasze oczy są otwarte, oraz będziecie słyszeć normalne dźwięki, bowiem nie macie zatkanych uszu. I podobnie, ponieważ mózg nie jest uśpiony, rozmaite formy myślowe będą się pojawiać w waszym umyśle. Nie będą noe przeszkadzać ani umniejszać efektywności zazen, jeśli nie będziecie ich zatrzymywać, gdy ocenicie je jako "dobre", ani próbować ich poskromić czy wyeliminować, gdy zdecydujecie, że są "złe". Żadnych spostrzeżeń czy odczuć nie powinniście traktować jako przeszkody w zazen, z drugiej zaś strony nie powinniście im ulegać. Kładę na to nacisk. "Uleganie" oznacza po prostu, że w akcie widzenia wzrok zatrzymuje sie na przedmiocie, w akcie słyszenia uwaga kieruje się ku dźwiękom, zaś w procesie myślenia umysł wiąże się z myślami. Jesli pozwolicie sobie na tego rodzaju roztargnienie, zagrozi to waszej koncentracji przy liczeniu oddechów. Podsumowując: pozwólcie przygodnym myślom pojawiać się i znikać, gdy chcą tego, lecz nie idźcie za nimi ani nie próbujcie ich odpychać, tylko po prostu koncentrujcie całą energię na liczeniu wdechów i wydechów.

Gdy zakończycie okres siedzenia, nie wstawajcie nagle, lecz zacznijcie od kołysania się z jednej strony na drugą, najpierw małymi łukami, później większymi, około sześciu razy. Jak widzicie, tym razem wasze ruchy są odwrotnością tych, od których rozpoczynaliście zazen, Wstawajcie powoli i spokojnie