www.reiki.fora.pl

Mami

Boże mój - teraz bardziej niż kiedykolwiek dotąd jestem przed Tobą.
Jestem przed Tobą wciąż.
Dotychczas bardziej byłam w sobie i widziałam siebie.
Teraz pozwalasz mi niejako zagubić siebie - jakbym przestawała istnieć, przestawała być tą, która dotąd była.
Nie umiem już być tą - a nie umiem też jeszcze być inną, taką jaką Ty chcesz mnie mieć.

Masz prawo tego chcieć, bo jestem Twoim stworzeniem.
A jednak cierpię, chociaż rozumiem to prawo i uznaję.
Tak trudno mi przestać być sobą.
Och, gdybym już bodaj mogła znać tę, którą mam być.
Wiem, że Ty niczego nie niszczysz - tylko stwarzasz.
Stwarzasz nas przez naturę, a w nowy sposób stwarzasz przez łaskę.
Wierzę w to, tak jak wierzę w Ciebie moją wiarą bardzo teraz obolałą od przeżycia własnej słabości i nieudolności.
Pomóż mi znaleźć siebie i pomóż mi spotkać się z Tobą w sobie.
A dopóki muszę się gubić w mroku mojej własnej istoty, trzymaj mnie za rękę jak Twoje dziecko,
daj mi, bym zrozumiała Ciebie i Twoje działanie również przez ludzi, których mi dałeś na mojej drodze.

Proszę Cię, abym nigdy nie traciła nadziei w Ciebie i nie poddawała się rozpaczy.
Proszę Cię, bym umiała się poddawać Twemu kierownictwu.
Proszę Cię, abym mogła spłacić w pełni dług z mojego życia w tych zadaniach, które mi stawiasz,
w ludziach, którzy potrzebują mej pomocy.

Chcę spełnić w całej rozciągłości me powołanie życiowe.
Pragnę do niego na nowo dorosnąć, abym to wszystko, co zawsze czyniłam z przekonaniem,
że to mój obowiązek, mogła czynić jeszcze lepiej, z pełniejszym oddaniem -
a przy tym z wielką prostotą i głębokim spokojem.
Błagam Cię o spokój duszy i uczuć oraz o siły ciału potrzebne. (...)
Przebacz mi winy moje, oczyść całą moją istotę i poprowadź drogą,
na której Ty zawsze będziesz.
Amen